Η έμπνευση

Ο πόνος είν' η έμπνευση... Αυτή η απελπισία

Και όλα αυτά τα βράδια που δεν έχουν σημασία

Άδεια ποτήρια του κρασιού επάνω στο τραπέζι

Μόνο το φως ενός κεριού που καίει και τρεμοπαίζει

Και οι κουβέρτες, κι η σιωπή, και τα κλειστά παντζούρια

Και μαξιλάρια εδώ κι εκεί, στενάχωρα τραγούδια

Και ξαφνικά μπαίνει ένα φως, και έχει βγει ο ήλιος

Νόμιζα δεν είσαι εχθρός, μα δεν εισ' ούτε φίλος

Μάταιες οι προσπάθειες, μάταιες συζητήσεις

Αμέτρητα ερωτήματα, δε βρίσκουν απαντήσεις

Δεν έχει πώς να εκτονωθεί όλη η αυτή η ένταση

Γίνεται λέξεις στο χαρτί, ο πόνος είν' η έμπνευση...